دما به عنوان یکی از عوامل اصلی، در انتخاب بهینهترین ماده برای اورینگ در کاربردهای خاص، نیاز به دقت نظر دارد. تغییرات دمایی، چه به صورت افزایش و چه کاهش، میتوانند تأثیرات منفی متفاوتی بر عملکرد آببندی ایجاد کنند. به عنوان مثال، قرار گرفتن طولانی مدت در برابر حرارت میتواند باعث تجزیه فیزیکی و شیمیایی مواد اورینگ شود. علاوه بر این، حرارت بیش از حد معمولاً سبب تورم و کاهش انعطافپذیری مواد اورینگ میگردد. در مقابل، دماهای پایین ممکن است منجر به انقباض اورینگها شده و در نتیجه، خطر نشت را افزایش دهد.
عملکرد در محیط های با دمای پایین یک ویژگی است که اغلب در آب بندهای لاستیکی نادیده گرفته می شود. دمای پایین می تواند باعث جمع شدن مواد الاستومری شود و احتمال نشتی را افزایش دهد. خرابی آب بند ناشی از دمای پایین به یکی از دو روش زیر رخ می دهد:
• آب بند با رسیدن به حد دمای پایین خود سخت می شود و باعث می شود در برابر تغییر شکل در برابر فشار مقاومت کند و مسیرهای نشتی ایجاد کند.
• آب بند تحت فشار قرار می گیرد، بنابراین اگر آب بندی بالاتر از دمای پایین معمول خود گرم شود، اجازه می دهد تا نشتی رخ دهد.
قرار گرفتن الاستومرهای اورینگ در برابر دماهای بالا ممکن است به تحلیل فیزیکی و شیمیایی آنها منجر شود. در شرایطی که دما به شدت افزایش یابد، اورینگها نرم شده و در داخل فضای محفظه تورم پیدا کرده، که این امر در نتیجه باعث افزایش اصطکاک در استفادههای دینامیک میشود.
به خصوص، کاربردهای تحت فشار بالا بیشتر در معرض خطر شکست قرار دارند، زیرا آزمایشهای انجام شده در دمای اتاق برای این نوع کاربردها میتواند نتایجی غیرقابل اعتماد ارائه دهد. با گذر زمان، تغییرات شیمیایی غیرقابل برگشت اتفاق میافتد که سختی آببندی را تقویت کرده و منجر به ایجاد مشکلات فشردهسازی و تغییرات حجمی میشود.